“De kans dat we vandaag de titel al zouden pakken, was bijzonder klein”, gaf de Lokerse coach na de krappe 1-0-zege tegen Eendracht Aalst toe. “Dan moesten onze vijf achtervolgers allemaal verliezen en dat gebeurde uiteraard niet. Maar zelfs zonder dat mogen we ons nu toch wel stilaan klaarmaken voor een feestje.”

De supporters - er waren zaterdagavond meer dan 4.000 fans in het Daknamstadion - waren er in elk geval wel al eentje begonnen. Voor de wedstrijd was er al een grote fanhappening op de Lokerse Markt, de supporters trokken in stoet van het stadscentrum naar het stadion en na afloop zorgde ‘Jettie Paletti’ voor een heel lange verlenging.

“Ik ben blij dat we voor onze fans toch nog konden winnen tegen Aalst, want makkelijk was het niet. Aalst speelde met een laag blok. Het was niet de eerste keer dat we zo’n tegenstrever tegenover ons kregen, maar Aalst heeft wel de kwaliteiten in huis om dat laag blok ook aan te houden en tegelijk ook nog gevaarlijk te kunnen prikken. Ik was dus zeker op mijn hoede.”

Cornelis probeerde lange tijd om met de creativiteit van Boulaouali en Ben Omar (die aan de aftrap stond in de plaats van de geschorste Janssen) de bezoekende defensie te ontregelen, maar de match kantelde pas toen hij via de ingevallen Elewaut en met Vermeiren op de tien ook via de flanken voor dreiging kon zorgen. “Met Vermeiren heb je niet alleen een sterke man op die positie, hij is ook kopbalsterk. En daar rekende ik op”, legde Cornelis zijn keuze uit.

Een keuze die loonde, want het was Vermeiren die met een loeier van ruim buiten de grote rechthoek in de slotminuten de zege binnenhaalde. Al ging doelman Espeso (die in januari het truitje van Lokeren-Temse wisselde voor dat van de Ajuinen) in die fase niet helemaal vrijuit.

In de eerste helft waren echte doelkansen schaars. Panneel kon enkele keren dreigen voor de gasten. Bij de thuisploeg deed Ben Omar zijn stinkende best, maar op de cruciale fasen ging er telkens wel iets mis. Ook Vermeiren kon wel dreigen, maar open kansen zaten er ook voor hem niet in. Pas in het slotkwartier kon Lokeren echt pressing zetten. Elewaut besloot op Espeso en ook Van Moerzeke en de mee opgerukte Kompany raakten niet voorbij de Aalsterse doelman. Toen iedereen zich al met een gelijkspel verzoende, deed Vermeiren de tribunes op Daknam toch weer daveren en kon het eerste van een allicht nog lange reeks feestjes worden ingezet.

“Ik mag het hopen”, besloot Hans Cornelis. “Wat mij betreft, pakken we de titel in Oudenaarde en vieren we daar en in de bus feest. Om dan de week daarna nog eens in eigen stadion te vieren. Want ook als we de titel beet hebben, wil ik blijven winnen. Ik wil geen titel pakken met drie punten voorsprong.”